Πραγματική ή εικονική; Ουσιαστική ή επιφανειακή; Διαρκής ή περιστασιακή ή επιστημονικά εξειδικευμένη; Εντέλει, τρόπος στοχαστικής διδασκαλίας ή διεκπεραιωτικής εργασίας;

Μια εισαγωγική διευκρίνιση
Η συζήτηση για την επίδραση των ψηφιακών μέσων στην καθημερινή μας ζωή έχει επανειλημμένα θέσει σημαντικά αντίρροπα διλήμματα, που ξεπερνούν κατά πολύ την αρχιτεκτονική και τη διδασκαλία της, στην οποία κυρίως θα αναφερθώ παρακάτω.

Από τη μια μεριά, είναι ολοφάνερο ότι η επιστήμη προχωρά σε απίστευτες, νέες κατακτήσεις στην τεχνολογία, στην τηλεπικοινωνία, στην ιατρική, στην έρευνα του διαστήματος. Και η χρήση του διαδικτύου και της ψηφιακής επικοινωνίας στην εργασία, την έρευνα, ακόμα και στην ψυχαγωγία είναι σαφώς χρήσιμη, καθώς μεταφέρει την πληροφορία σε κάθε άκρη του πλανήτη.

Από την άλλη, η πρόοδος της ψηφιακής τεχνολογίας ειδικά στην αρχιτεκτονική, λόγω ακριβώς της ιδιόμορφης φύσης τής δεύτερης, έχει αμφίσημη επιρροή. Μπορεί τα ψηφιακά μέσα αναπαράστασης και ο εργαλειακός τους ρόλος να είναι πλέον αυτονόητος στον χώρο της αρχιτεκτονικής εφαρμογής, και η συζήτηση να έχει σχεδόν εξαντλήσει τις ποικίλες θετικές ή αρνητικές τους επιδράσεις, στο πεδίο όμως της διδασκαλίας της και ειδικά στην αρχιτεκτονική σύνθεση, δηλαδή στο κεντρικό μάθημα των αρχιτεκτονικών σπουδών, προκύπτουν συνεχώς σημαντικά ερωτήματα.

Τώρα, μάλιστα, στην ευρεία εφαρμογή τής τηλεκπαίδευσης, εμφανίζεται μια ακόμη πτυχή σε σχέση με την επιρροή τους στην ίδια τη διαδικασία του μαθήματος και στο παραγόμενο αποτέλεσμα που αυτή συνεπάγεται.