Η κατοικία στο καλντερίμι του παραδοσιακού οικισμού της Παλαιάς Χώρας κατασκευάστηκε στα ερείπια τριών εν σειρά κατοικιών, που χρονολογούνται από τις αρχές του 20ού αιώνα. Μετά τους σεισμούς του 1965 εγκαταλείφθηκαν και στη δεκαετία του 1980 ο νέος ιδιοκτήτης συνένωσε ό,τι διασώθηκε από τα κτίσματα. Η χρήση υλικών, όπως π.χ. σκυροδέματος, ξυλείας και σχιστόλιθου για επενδύσεις, αλλοίωσε τον αυθεντικό παραδοσιακό χαρακτήρα των κτισμάτων. Επιπλέον, νέες γειτνιάσεις ανέτρεψαν οριστικά την προϋπάρχουσα κλίμακα και τον χαρακτήρα του καλντεριμιού.

Εκτός από την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών του νέου χρήστη και την αντιμετώπιση της παθολογίας του διασωθέντος κτιριακού αποθέματος, η μελέτη στόχευε και στη δημιουργία ενός νέου συντακτικού αρχιτεκτονικών χειρισμών σε παραδοσιακό περιβάλλον, προσαρμοσμένο στα σημερινά δεδομένα, που λαμβάνει υπόψη τη χρονική απόσταση των επεμβάσεων, καθώς και ζητήματα κλίμακας, ογκοπλασίας και γεωμετρικής οργάνωσης των όψεων του οικισμού.

Δείτε ολόκληρη την παρουσίαση στην ενότητα Αρχιτεκτονική ΕΔΩ.

Μελέτη: Στυλιανή Λεφάκη, Λέανδρος Ζωίδης, Ιωάννης Οικονόμου - αρχιτέκτονες-μηχανικοί
Συνεργάτες: Άρης Μουταφίδης, Αναστασία Σκιπετάρη - αρχιτέκτονες-μηχανικοί