Όνομα φοιτητή: Νιόβη Φωτεινού
Όνομα επιβλέποντα: Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος
Πανεπιστήμιο: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών
Ημερομηνία παρουσίασης: 01/07/2022

Αντικείμενο της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι ο σχεδιασμός ενός motel μέθης, επανερμηνεύοντας το strip του Λαγανά της Ζακύνθου.

Ο Λαγανάς αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες, κατά τους θερινούς κυρίως μήνες, οι οποίοι καταφθάνουν στον οικισμό γεμάτοι προσδοκίες για μια άνευ ορίων εμπειρία που θα τους μείνει αξέχαστη.

Η περιοχή αυτή αποτελείται από έναν ευθύ μακρύ δρόμο που καταλήγει στη θάλασσα και πολλά κτήρια εκατέρωθεν αυτού, τα οποία είναι ασφυκτικά τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Όσον αφορά τις χρήσεις τους υπάρχουν χώροι εστίασης (καφετέριες, εστιατόρια), μαγαζιά τουριστικών ειδών, ξενοδοχεία, ενώ βέβαια τη συντριπτική πλειοψηφία κατέχουν τα club και τα bar διαφόρων ειδών.

Έπειτα από την ανάλυση των όψεων των υπαρχόντων κτηρίων, βλέπουμε πως τα μέτωπα που περικλείουν τον δρόμο είναι γεμάτα με αντικείμενα όπως ταμπέλες διαφόρων μεγεθών, σχημάτων, χρωμάτων, αετώματα, κίονες, λάμπες νέον, καγκελάκια, στοιχεία που κάνουν τις όψεις να μοιάζουν κομμάτι μιας πρόσθετης αρχιτεκτονικής.

Στη συνέχεια ερευνήσαμε τον τρόπο με τον οποίο το αλκοόλ επιδρά στο ανθρώπινο σώμα και κατ’ επέκταση στη συμπεριφορά και την ψυχολογία των ατόμων.

Υπάρχουν τρία στάδια μέθης. Το πρώτο είναι η ελαφριά μέθη, η διέγερση, η οποία έχει συμπτώματα ευφορίας, ενεργητικότητας, ακατάπαυστης κινητικότητας. Το δεύτερο στάδιο είναι η μέτρια μέθη, ή αλλιώς ύπνωση, η οποία εκφράζεται με ζάλη, αβέβαιες, αργές κινήσεις, διαταραχή ομιλίας κι αντίληψης. Το τρίτο και τελευταίο στάδιο είναι η βαριά μέθη, αποκαλούμενη και ως αναισθησία. Το άτομο είναι πιθανό να υποστεί απώλεια αντανακλαστικών, ασφυγμία, αναπνευστική ανεπάρκεια έως και θάνατο.

Η ιδέα και ο σχεδιασμός του motel βασίστηκαν στα τρία στάδια της μέθης. Στο πρώτο επίπεδό του λαμβάνει χώρα η διέγερση του ατόμου, το δεύτερο που είναι το τοπίο του hangover έχει σχεδιαστεί λαμβάνοντας υπόψιν τα συμπτώματα ύπνωσης, ενώ το υψηλότερο επίπεδο, η προσωρινή διαμονή, υποδέχεται το άτομο όταν πλέον έχει φτάσει σε βαριά μέθη, οριακά σε αναισθησία.

Έτσι, σχεδιάζουμε μία διαμήκη κατασκευή κατά μήκος του υπάρχοντος strip, που καταλήγει στη θάλασσα, με τριμερή οργάνωση στην κατακόρυφη διεύθυνσή της. Είναι ένας τόπος που συναντιούνται τρία βασικά στοιχεία: η μέθη με τις διακυμάνσεις της, η τυπολογία του motel και η έννοια του strip.

Στο υψηλότερο επίπεδο, επανερμηνεύοντας την τυπολογία του motel, σχεδιάζουμε ένα parking για την εφήμερη κατοίκηση των μεθυσμένων κατοίκων. Είναι το ελάχιστο motel. Για την οργάνωση της κάτοψης, οι ράμπες οδηγούν σε έναν δρόμο διπλής κατεύθυνσης, ο οποίος διατρέχει όλο το μήκος της κατασκευής. Κάθετα οργανώνονται οι θέσεις στάθμευσης, τα δωμάτια, η μία δίπλα στην άλλη.

Η σχεδιαστική ιδέα της μονάδας είναι η συγχώνευση της θέσης στάθμευσης (κάτω επίπεδο) και του χώρου διαμονής (πατάρι). Το μέγεθος και η οργάνωση έχουν ως αφετηρία την κλίμακα του αυτοκινήτου. Συναντάμε τρεις τύπους μονάδων ανάλογα με το μέγεθος του οχήματος που καταφθάνει στο motel.

Το ενδιάμεσο στάδιο είναι το τοπίο που προορίζεται για τον κάτοικο ενώ βρίσκεται σε κατάσταση hangover. Λειτουργεί ως κατώφλι, ένα μεταβατικό στάδιο ανάμεσα στην απόλυτη διέγερση του ατόμου και την αναισθησία. Αυτός είναι ο τόπος της αποθεραπείας όπου το άτομο καταναλώνει την ελάχιστη ενέργεια που του έχει απομείνει, κάνοντας περιορισμένες δραστηριότητες. Πρόκειται για ένα συνεχόμενο τοπίο με ρηχές πισίνες, κερκίδες και κεκλιμένα επίπεδα.

Στη βάση της δομής οργανώνεται ένα συνεχόμενο club 700 μέτρων. Είναι ο τελικός προορισμός για τον κάτοικο του motel700, το μέρος της απόλυτης διασκέδασης, ο τόπος όπου η μέθη δείχνει το καλό της πρόσωπο. Έχει σχεδιαστεί μια σκαλωσιά σε όλο το μήκος του, προκειμένου ο ενιαίος χώρος να οργανωθεί σε επιμέρους μικρότερες εστίες πάρτυ.

Η όψη του είναι ένα σκηνικό που έχει προκύψει από τη σύνθεση χαρακτηριστικών στοιχείων των υπαρχόντων όψεων του strip, αλλάζοντας την κλίμακά τους και τη συνήθη χωρική και λειτουργική σχέση που έχουν μεταξύ τους. Μέσω της χειρονομίας της υπερβολής, δημιουργούμε τελικά ένα μέτωπο το οποίο ενισχύει το ήδη υπάρχον οπτικό υπερθέαμα.

Στο MOTEL700 όλοι περνάνε καλά αρκεί να τηρήσουν τον έναν και μοναδικό κανόνα, να είναι μονίμως υπό την επήρεια του αλκοόλ. Οι κάτοικοι εθίστηκαν στη λούπα της μέθης γιατί είναι τελικά ο μόνος τρόπος να ξορκίσουν τη βαρετή νηφάλια ζωή τους…

The object of this diploma thesis is the design of a community of drunkenness by reinterpreting the strip of Laganas in Zakynthos. In this context, our study and analysis was divided into three axes: the three stages of drunkenness, the typology of motel and the concept of the strip and the mediterranean nightlife.

Thus, the idea of the design is the creation of a motel, MOTEL700, along the existing strip of Laganas, in which all three stages of drunkenness take place. More specifically, it is a longitudinal construction with a tripartite organization in the vertical direction. At the highest level, reinterpreting the typology of the motel, we design a parking for the temporary stay of the drunken residents. Below, the intermediate stage is the landscape intended for the resident of MOTEL700 while he is in the hangover state. Finally, at the base of the structure, a continuous club is organized for the nightlife without limits, with its appearance being a scenery, which has emerged from the synthesis of characteristic elements of the existing facades of the strip.

Overall, we would say that our intervention is a hybrid between the motel formula and the concept of the strip. It is a rewriting of reality, another look at the world of drunkenness, a reinterpretation of how someone, while he is under the influence of alcohol, can continue to define his existence...