Από την αρχαιότητα, η συμβίωση των ανθρώπων σε ομάδες υπήρξε αναπόσπαστο μέρος της κοινωνικής δομής. Οι άνθρωποι ζούσαν σε κοινότητες όπου η αλληλοϋποστήριξη που προφέρει η συλλογική “οικογενειακή” ζωή ήταν απαραίτητη για την επιβίωσή τους. Αυτές οι δομές όριζαν τόσο τη χωροθέτηση των κτισμάτων όσο και τη διάταξη των λειτουργιών τους. Οι πρώιμες κοινότητες, όπως αυτές της Χοιροκοιτίας στην Κύπρο, ακολουθούσαν ένα σύστημα κατοίκησης, όπου ανεξάρτητες μονάδες οργανώνονταν γύρω από κοινόχρηστους χώρους, σημείο συνάντησης και επικοινωνίας των κατοίκων. Ο κεντρικός αυτός χώρος, συχνά γύρω από μια εστία, υπήρξε ο πυρήνας της κοινωνικής ζωής, ορίζοντας την έννοια της “οικογένειας” και της συλλογικότητας.

Στη σύγχρονη εποχή, το πρότυπο αυτό υλοποιείται με νέα μορφή που προσαρμόζεται στις ανάγκες και την επιθυμία για ιδιωτικότητα, χωρίς όμως να χάνεται η ουσία της συνδεσιμότητας. Στην περίπτωση του Family House, στόχος ήταν η δημιουργία ενός κτιρίου που συγκροτείται από τρεις δομές κατοίκησης, οι οποίες θα πληρούν τις ανάγκες οικογένειας τριών γενεών. Στον πυρήνα του είναι το αίθριο, χώρος συνάντησης και αλληλεπίδρασης που προσαρμόζεται στις ανάγκες των κατοίκων. Ο χώρος αυτός συνδέει τις ανεξάρτητες μονάδες στο εσωτερικό του κτιρίου, ενώ η διάταξή τους επιτρέπει την πλήρη αυτονομία τους περιμετρικά του οικοπέδου.

Μέσω του έργου και με σεβασμό στις ανάγκες του τόπου και των χρηστών, αναζητήθηκε η λύση με την οποία το κτίριο ενσωματώνει την ιδιωτικότητα με την κοινή ζωή. Ερευνήθηκε πώς το δομημένο περιβάλλον επηρεάζει την εναλλαγή των ορίων μεταξύ των μονάδων και κατ’ επέκταση την αλληλεπίδραση των χρηστών τους μέσα σε αυτό.

Αρχιτεκτονική Μελέτη & Σχεδιασμός: Viiibe Architects

From antiquity, living in groups has been an essential part of human social structure. People lived in communities where the mutual support offered by collective “family” life was crucial for survival. These social structures shaped the buildings layout and the arrangement of their functions. Early communities, such as Choirokoitia in Cyprus, followed a system where independent units were organized around communal spaces for gathering and communication among the inhabitants. This central space, often organized around a hearth, was the core of social life, defining the concept of “family” and community.

At present, this model is restudied with a new approach, adapted to meet the needs and desire for privacy while preserving the essence of connectivity. In the case of the Family House, the goal is to create a building comprising three residential units designed to accommodate the needs of a three-generation family. At the core of the project is the patio, a space for meeting and interaction that adapts to the needs of the users. This space connects the independent units within the building, while their arrangement allows for their complete autonomy around the perimeter of the plot.

Through this project, and with respect to the place and the needs of its users, a solution is sought in which the building integrates privacy with communal living. It explores how the built environment influences the shifting boundaries between the units and, consequently, the interactions among their residents.